Анатолій Балуценка
6901
ПАДСТАВА ДЛЯ ПАЛЁТУ
Душа ўзлятаць, як птушка, ў змозе,
Калi галiнка ёсць,
дзе адпачыць.
6902
СПАДЧЫННАСЦЬ
Вожыка не трэба вiнавацiць,
Што ён коле, як яго пагладзiць.
6903
СМОТРЕТЬ ВПЕРЁД
Не надо плакать о былом,
А за грядущее бороться.
6904
СТРАСТНОЕ ЖЕЛАНИЕ
Не дала радости весна,
Насильно надо взять её у лета.
6905 ЦУДОЎНАЕ
ЖАДАННЕ
I спёка дакучае,
i мароз,
Сярэдзiну знайсцi як залатую?
6906
РАЗНООБРАЗИЕ
Чтоб не замкнулся беспросветно круг,
Ходить стараться нужно по спирали.
6907
НЕПОВТОРИМОСТЬ
Одна любовь, различная у всех,
Как высота деревьев разных видов.
6908 НЕ
СПЕШИТЬ
Стремительный бросок к конечной цели
Не дарит радость красоты пути.
6909 УМОВА
Грыб не вырастае на асфальце,
Трэба, хаця кволы,
але лес.
6910 ЕДИНСТВО
Прекрасный плод с ненужной скорлупой:
У радости всегда есть спутник – горе.
6911 РАЗНЫЕ
ЦЕЛИ
Гуманно ли включать фонтаны,
Когда у многих нет воды?
6912 ШКОДА ВЕДАЎ
Мо лепш не ведаць вельмi
шмат,
Не адчувалась каб пакута?
6913
ПАСЛЯДОЎНАСЦЬ
Калi прыходзiш на вакзал,
То трэба на цягнiк садзiцца.
6914 НЕ ЎСЁ
СТРАЧАНА
I ў вялiкай кучы гноя
Знойдзеш зерне залатое.
6915
НЕПАМЕТНАЕ МIНУЛАЕ
Калi наступiш на мазоль,
Ўсю дабрыню знiшчае боль.
6916
ЗАКОНАМЕРНАСЦЬ
Не здатны хто здаволiцца
малым,
Нiколi не здаволiцца вялiкiм.
6917
ПАДМАННАЯ ВЕЛIЧ
Хоць ўсiх
вышэй растуць таполi,
Ды не цанiлi iх
нiколi.
6918 РАТУНАК
Як часам лёс вывальвае ў гразi,
Пунсовыя ратуюць ветразi.
6919
НЕВЯДОМА ДЗЕ
Дзесьцi шчасце заблукала,
Што шчаслiвых
вельмi мала.
6920
ХАРАКТЕР СЧАСТЬЯ
Счастье – как капризная девчонка:
Улыбаться хочет не всегда.
6921
ГРУСТНЫЙ ПУТЬ
Гореть – прекраснее всего,
Тлеть – плохо, но беда – погаснуть.
6922 ПРЫЧЫНА
З'яўляецца заўжды расчараванне,
Калi знiкае, як мiраж, каханне.
6923
ЧЕСТНОСТЬ
Всегда прекрасней ненависть врага,
Чем подлое предательство от друга.
6924 НЕ
СПАЗНIЦЦА
Калi бярэш занадта
познi старт,
На фiнiшы
не будзе перамогi.
6925
НЕПАМЕТНЫ БОЛЬ
Гудзе магутны вецер,
Ў пакутах б'ецца вецце.
6926
ВЫМУШАНАСЦЬ
Як скончылась духмяная сунiца,
I журавiна
кiслая згадзiцца.
6927
ПАДМАННАЕ ЎРАЖАННЕ
На выгляд вельмi добрая сцяжынка
Завесцi ў нетры
здатна спакваля.
6928 ЖАДАННЕ
Бялюткiя пялёсткi кветак яблынь
Няхай сумёты намятуць ў маёй душы.
6929
НЯЎМОЛЬНЫ ЧАС
Хай днi
збягаюць казачна iмклiва,
Але чаму такiя хуткiя гады?
6930
АНТЫПРЫРОДНАСЦЬ
Не выйдзе на шчаслiвы шлях народ,
Як для яго элiту прызначаюць.
6931
ДАСТАТКОВАСЦЬ
Не трэба цяжкi камень, каб ударыць,
Засыпле вочы дробненькi пясок.
6932
НЕПРЫСТАСАВАНАСЦЬ
Куст ружы там расцi не змог,
Дзе пышна рос i цвёў быльнёг.
6933 ПРАМАЯ
ЗАЛЕЖНАСЦЬ
Толькi ўгноеная глеба
Даць ў змозе
ўдосталь хлеба.
6934
НЯЗВЕДАНАЕ
Рашучы ў невядомасць
крок
Заўжды карысны дасць
урок.
6935
НЕБЯСПЕКА
Бясконцыя сур'ёзныя пагрозы,
Што рознымi
шляхамi пойдуць лёсы.
6936 ВАДЫ
ПРЫГАЖОСЦI
У сонечны i цёплы дзень
Ёсць чорны i
халодны цень.
6937 ХIТРЫКI ЧАСУ
Красу, найлепшую з украс,
Руйнуе i знiшчае час.
6938 БЕРЕЧЬ
ГЛАВНОЕ
В грязь упасть не страшно телом,
Была б чистою душа.
6939 МОЦНЫХ
НЕ ЧАПАЮЦЬ
Безабаронная трава,
Атрутай джалiць
крапiва.
6940 ЗОВ
ЦЕЛИ
Спешить не надо, ведь бывает грустно,
Когда прошёл дорогу до конца.
6941
НЕИЗВЕСТНОСТЬ
Хотя цветы на яблоне – как вьюга,
Нельзя иметь гарантий на плоды.
6942
СОМНЕНИЕ
Грусть сменяется тревогой,
Той ли я иду дорогой?
6943
НЕУМОЛИМОЕ ВРЕМЯ
И самые высокие деревья
Засохнут, коль приходит смертный час.
6944 ПУТИ
БЕСЕДЫ
Общение приятно не всегда:
Оно – источник радости и грусти.
6945 ВЯСНОВЫ
СУМ
Сок з-пад кары бяжыць, як кроплi
слёз,
Вясновы час нялёгкi
для бяроз.
6946 ЖЫЦЦЁВЫ
ВОПЫТ
Хто не зведаў суровасцi лёсу,
Той не ведае нораў жыцця.
6947
ВАБНАСЦЬ ВЕЧАРА
Магчыма, што мудрэйшым
будзе ранак,
Ды вечар дае
радасць i спакой.
6948 ПАЧАЦЬ
З СЯБЕ
Спачатку навучы сваiх сыноў,
А потым зробiш i маiм
заўвагу.
6949
РАМАНТЫКА ДУШЫ
Магчыма адчуваць ў душы палёт,
Як прыгажосць навокал здатны бачыць.
6950 ПАМЫЛКI ШЛЯХЕТНАСЦI
Нема чорная крычыць
на белым кропка,
На чорным непаметна чарнаты.
6951 ЦЯЖКАЯ
НЕЧАКАНАСЦЬ
Хай дрэва лепей упадзе у
буру,
Чым знянацку ў ясны цiхi
дзень.
6952 КРОХКАЯ
ДУША
Нязносны боль душэўных ран,
Iм загаiцца вельмi цяжка.
6953 ЖАРТЫ
ШЧАСЦЯ
Не вельмi
трэба верыць шчасцю,
Падманным можа быць
яно.
6954 ЗНIЖЭННЕ ЎЗРОЎНЮ
Як смага дапякае
цэлы час,
Не да таго, каб адшукаць крынiцу.
6955
ПРЫЗЕМЛЕНАСЦЬ
Не кожнаму па сiлах вышыня,
Таму iдуць
далiнаю штодня.
6956
ЗРАЗУМЕЛАЯ НАВУКА
Заўсёды вучыць лепш
бiзун,
Чым ўзнёслае настаўнiцкае слова.
6957 ИСТОКИ
Есть сила у течения реки
Лишь потому, что воду дарят ручейки.
6958
БДИТЕЛЬНОСТЬ
Даже у прекрасных устремлений
Есть весомый повод для сомнений.
6959
НАДМЕННОСТЬ
Коль не хотят другого
слышать,
То не услышат никогда.
6960
ВЫРАТАВАЛЬНЫ АГОНЬ
Агонь кахання як яшчэ не згас,
I горыч лёсу падсалодзiць час.
6961 СЛУШНЫ
ВЫБАР
Iсцi лепш сцежкай непаметнай
да мэты,
Чым магiстраллю,
але ў бок зваротны.
6962
БЕСКАРЫСНАСЦЬ
Узор i прыклад
не навучаць,
Калi сумленне моцна спiць.
6963 ТРАГIЧНАЯ ПАМЫЛКА
Не заўжды там iсцiна ляжыць,
Дзе яе шукаць
жадае большасць.
6964 НЕ IНАЧАЙ
Спрадвек ручай не бег на горку,
I далей вечна будзе так.
6965 ВЫДАТНЫ
ВЫНIК
Зямля там здатна маннай з неба пасыпацца,
Дзе ўкладзены ў яе i
пот, i праца.
6966
ЖЫЦЦЁДАЮЧАЯ КРЫНIЦА
Хаця славуты працаю
нарог,
Прыбытак ўсё ж стварае
толькi Бог.
6967 ПРАЯВА
ПРЫГАЖОСЦI
Прыгажосць – як сонейка на небе:
Ззяе, як на твары хмар няма.
6968 ДАНАСЦЬ
I любыя сэрцу
дарогi
Сканчацца павiнны
праз час.
6969 ЦУДОЎНЫ
ВЫПАДАК
Як снег, бялюткi
саду цвет,
Хоць зрэдку, ды
ўпрыгожыць свет.
6970
ПАДАБЕНСТВА
Душа – як з'явы у прыроды:
I цiша ў ёй, i ураган.
6971 САСТУПІЦЬ МОЦНЫМ
Арліца-восень крылы
распасцерла,
Пара у вырай лету-лебедзю
ляцець.
6972 СООТВЕТСТВИЕ
Коль говорят тебе холодные слова,
Душа от них всегда заледенеет.
6973
ПРЫЕМНАЯ РАЗНАСТАЙНАСЦЬ
Калi б аблокаў не было i хмар,
Абрыдла б нават сонца
сваiм ззяннем.
6974
МУДРАСЦЬ
Як ведаеш: на фiнiш не дайсцi,
Не трэба нават
i на старт выходзiць.
6975 РАННЯЕ
ЗГАСАННЕ
Жыццё – як свечка на вятры:
Не заўжды дашчэнту дагарае.
6976
ЧАСОВАСЦЬ
Бяжыць ў паводку шмат вады,
Яна праз час сыдзе заўжды.
6977 ПОДЛОСТЬ
Удар трудней переносить,
Когда он сделан подло в спину.
6978 ОТКЛИК
НА ДОБРОТУ
Красив в цвету весенний сад,
Коль сбережёшь его зимою.
6979 ПРЫМАЦЬ
ТАКIМ
Несправядлiва жорсткi свет,
Але такiм
ён створан Богам.
6980 МОЦНЫ
БАРАЦЬБIТ
Засумаваў па дзейнасцi
шчупак:
Карась падрос i перастаў баяцца.
6981 IЛЮЗIЯ
У мроях – пахкiя сунiцы,
На справе – смак ад журавiн.
6982 УСМЕШКА
ЛЁСУ
Хаця лёс суровы i грозны,
Ды часам ўсмiхнецца
i ён.
6983
РУЙНАВАННЕ
I камнi
здатны знiшчыць час,
Таму знiкаюць
i пачуццi.
6984 ДАБРЫНЯ
Ад добрых слоў – мужней мужчына,
Жанчына – значна прыгажэй.
6985 ПА КАЛЯIНЕ
Хоць хуткiя,
як стрэлы, цягнiкi,
Ды рэйкi
iх пазбавiлi свабоды.
6986
АБМЕЖАВАННЕ
Хачу заўсёды быць
самiм сабой,
Ды iншым
мой iмпэт не да спадобы.
6987 ПАКУТНIЦА
Безабаронная прырода,
Калi нахабны чалавек.
6988 СУМНЫ
ВЫНIК
Шмат хвалявання i журбы
Ў душы ад цяжкай барацьбы.
6989 ЛУЧШЕ
ВЫПЛЮНУТЬ
Когда уж проглотил обиду,
То нелегко её переварить.
6990 БЕЗ
ПРАЦЯГУ
Хоць i прайшоў
пушысты першы снег,
Дыван бялюткi
ляжа не заўсёды.
6991
СХАВАНЫЯ ЯКАСЦI
I на шэрым небе знiчка
Пакiдае зыркi след.
6992 СТАЛАЕ
ЖАДАННЕ
Прыгожы бераг у ракi,
Але бясконца хочацца на iншы.
6993 ЖАДАНЫ
СПАКОЙ
Лепш, чым песцiць кволую надзею,
Спакойна без надзеi
жыць.
6994 ВЫНIК
Калi сальюцца дзве ракi,
Два лiшнiх
будуць берагi.
6995 РОЗНЫ ФIНIШ
Калi прайшоў шлях да канца,
I асалода ёсць, i смутак.
6996 НЯЯСНАСЦЬ
Жыццё бяжыць, як з кроснаў палатно,
Цi будзе белым цэлы час яно?
6997
НЕЧАКАНАСЦЬ
Ў жыццi
нiколi не чакаеш драму,
Як на шляху, заўжды раўнюткiм, яму.
6998 ЭРЗАЦ
I штучных кветак
шмат прыгожых,
Ды не ляцiць на iх пчала.
6999
МУЖНАСЦЬ
I доўгi
шлях сканчаецца, але,
Калi хапiла сiл
трываць нягоды.
7000 СВАБОДА
ВЫБАРУ
Ёсць для людзей у Бога розныя шляхi,
Прайшоў адзiн
– Ён дасць ўзамен другi.
28.07–31.07.2001
Апошні
верш Home Page